مرکز مشاوره تخصصی 

Get Adobe Flash player

گیاه شناسی

زبان لاتین

زبان لاتین از شاخه زبان های هندی- اورپایی است. در گروه زبان هندی می­تواند بسیاری از زبان های زیر قرار گیرد از جمله ترکی، فارسی، کردی، بلوچی، عربی، پشتو و žžžž می­ باشند. در گروه زبان های اورپایی، زبان­های انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، روسی، اسپانیای، ایتالیایی، پرتغالی، رومانیایی وžžžž قرار دارند. این زبان ها در گذشته های دور از زبان لاتین جدا گردیدند. لازم به ذکر است که زبان لاتین زبان مرده ای محسوب می­شود. بدین معنا که امروزه هیچ کشوری به زبان لاتین صحبت نمی­کند ولی هنوز هم زبان لاتین، زبان رسمی کلیسا، به‌ویژه کلیسای کاتولیک است. لغات مشترک فارسی و لاتین کمتر از 5 درصد است در حالیکه لغات مشترک کردی و لاتین، بیش از 5 درصد می­باشد. زبان­های اورپایی مشترکات زیادی با لاتین دارند مثلا انگلیسی بیش از 70 درصد.

لغات زیر در بسیاری از زبان ها تقریبا شبیه به هم نوشته و یا خوانده می­ شوند.

فارسی انگلیسی فرانسوی روسی لاتین
مادر Mother Mѐre (ˈmɪəʳ) мать مات Matter  ماتر
برادر Brother Frère (‘frère’) Брат  برات Frater
هست Is Est اِست Есть یِست Est

 لغت مادر در خیلی از زبان ها یکسان است. بعضی لغات از زبان های مختلف در زبان دیگر نفوذ کرده است. مثل لغت «سماور» که از روسی به فارسی و نیز لغت «شُوفر» از فرانسوی وارد فارسی شده و لغت «پیاله» و «کاسه» از فارسی به سایر زبان رفته است. زبان لاتین 28 حرف دارد و حروف باصدا (vowel letters) (a, e, i, o, u, y) است و اسامی بصورت مذکر (feminine) ، مونث (feminine) و خنثی ((neuter هستند. به طور کلی پسوندهای مهم us برای مذکر مثل گیاه سازو Juncus ، برای مونث پسوند مهم a مثل گیاه نسترن یا همان گل سرخ یا رُز  Rosaو برای خنثی پسوند مهم um  را بکار می برند مثل موزه گیاهی Herbarium

آواشناسی در زبان لاتین (Vocales)

در زبان لاتین صداهای  «ش»، « ژ»  «چ» وجود ندارد

[ch] تلفظ ch به زبان لاتین «خ» است مثل گیاه گل حسرت که به لاتین Colchicum «کول­خیکوم» است. نام لاتین گلسنگ Lichen بصورت «لیخن» خوانده می­شود.

[c] بطور کلی در همه موارد حرف C «ک» خوانده می­شود مگر بعد از آن (e, i, y, ae, oe) باشد که در آن صورت مثل «ث» در کلمه  «ثریا» خوانده می­شود. مثل گیاه اویار سلام (سیپروس) Cyprus

[ae]  و  [oe] را e  می خوانند مثل تابستانهaestivum  که بصورت  [estivum]خوانده می­شود. در اکولوژی giaόoecol که بصورت  [ekolόgia]خوانده می­شود.

[qu]  را بصورت [kv] خوانده می شود مثل لغت برابرaequális  که بصورت  [eqvális] خوانده می­شود. همچنین کلمه «آب» áqua  که بصورت [ákva] خوانده می شود.   میوه «خورجین» síliqua را بصورت [sílikva]  می خوانیم.

[s] فقط بین دو حرف با صدا z خوانده می شود مثل گیاه نسترن یا همان رُز Rosa که بصورت  [Rόza]خوانده می­شود.  isogamia

 [ph] را «ف» می­خوانند Physica که بصورت «فیزیکا» خوانده می­شود. هاگ قهوه ای (Phaeόsporus)     

[th] و [rh] که از یونانی به زبان لاتین آمده اند [h] بدون تلفظ است مثل ریسه «تالوس» (Thállus)، ریزوم (rhízoma)، زرد طلایی (Xánthinus)، رزین (Rhizína)، ریتم (Rhytmus)  

[j] به صورت y تلفظ می شود: Jesu (ye-soo). مثل درخت گردو (Juglans)  که بصورت «یوگرانز» خوانده می شود.

 [sc] قبل از e ، i ، y ، ae ، oe  بصورت sh  «اس» تلفظ می شود ascendit (ah-shehn-deet)).

[su] اگر قبل از حرف a  و e بیاید  بصورت [[sv تلفظ می شود مثل لغت شیرین suávis بصورت  [[svávis خوانده می شود. لغت خو گرفته یا عادت کرده consuѐtus را بصورت [consvѐtus] می خوانیم.

] ti [ قبل از حرف صدار دار و بعد از هر حرف به جز s ، t ، یا x  بصورت  «تسِ»  tsee تلفظ می شود و مثل حرف روسی «Ц» است مثلا  لغت «تشکر» gratia را بصورت ((grah-tsee-a می­خوانیم. Collѐctioکه بصورت «کولِک ثیو» خوانده می شود. از مثال های دیگر discriptio, differentio

[j] را بصورت «یه» می حوانیم مثل گیاه سازو Juncus که بصورت «یونکوس» و گیاه گردو  Juglans را بصورت «یوگلانس» می خوانیم.

[ngu] را بصورت ngv می خوانیم مثل لغت رشته «زبان» Lingua را بصورت Lingva  خوانذه می شود.

[sch] را بصورت [سِخ] خوانده می شود جدول schѐdula  بصورت «اسخِدولا» است و لغت مدرسه « schόla» «اِسخولا» می­خوانیم

x] X] را بصورت  ks خوانده می­ شود. Xánthinus را بصورت [ksantinus] می خوانیم.

منابع مهم:

  • معصومی س. م.، حایری ز. 1386. فرهنگ لغات مشترک فارسی- روسی و ریشه های آنها، انتشارات دانشگاه رازی کرمانشاه، 23 ص.
  • Прпхокров В.П. 2004. Ботаническая латынь: Учебник для студ. биол. И пед. фак. высш. учеб. Заведений ¾ М. Издательство центер «Акадеьия», — 273 с.
  • Прпхокров В.П. 2018. Ботаническая латынь : учебник и практикум для академического бакалавриата— М. : Издательство Юрайт — 283 с.

مردم گیاهشناسی (اتنوبوتانی)

اصطلاح «اتنوبوتانی» اولین بار در سال 1895 توسط گیاه شناس آمریکایی J.M. Harshberger ارائه گردید.

 قسمتی از علم گیاهشناسی که به مطالعه روابط بین گیاهان و مردم می­پردازد. به عبارت دیگر اتنوبوتانی مطالعه گیاهان بومی و کاربردی از جنبه های دارویی، خوراکی، ادویه­جات، ترشی­جات و غیره که برای اهالی ارزشمند است. از این رو این علم فقط مطالعه استفاده انسان از گیاهان نیست. بلکه اتنوبوتانی به مطالعه گیاهان در چهارچوب فرهنگی در جوامع خاص و زمینه های اکولوژیکی آنها می­پردازد (Voeks , 2017).

مردم گیاه شناسی پیشرفته (اتنوبوتانی مدرن) (Modern ethnobotany) یک رشته میان­رشته ای است که محققانی از مردم شناسی (anthropology)، گیاه شناسی (Botany)، باستان­شناسی (Archaeology)، جغرافیا (Geography)، پزشکی (edicineM) ، زبان شناسی (Linguistic) ، اقتصاد (Economy)، معماری چشم انداز (Landscape Architecture) و داروسازی (Pharmacology) را با هم جمع می کند.

با شروع قرن بیستم، حوزه اتنوبوتانی از جمع آوری خام داده ها به یک جهت گیری مجدد، بیشتر روش شناختی و مفهومی تغییر یافت. امروزه ، کارهای تحقیقاتی در زمینه اتنوبوتانی به مهارت های مختلفی زیر نیاز دارد:

  1. آموزش گیاه شناسی: برای شناسایی و حفظ نمونه های گیاهی (Plant specimens)
  2. 2-    آموزش انسان شناسی: برای درک مفاهیم فرهنگی پیرامون درک گیاهان
  3. 3-    آموزش زبانشناسی: برای بررسی اصطلاحات محلی و معناشناسی بومی.

اتنوبوتانی شاخه ای از اتنوبیولوژی (Ethnobiology)، مطالعه روابط متقابل گذشته و حال بین فرهنگهای انسانی و گیاهان ، حیوانات و ارگانیسمهای دیگر در محیط آنها در نظر گرفته می شود. مانند حوزه اصلی خود ، اتنوبوتانی ارتباط بین اعمال فرهنگی انسان و زیرشاخه های زیست شناسی را آشکار می کند. امروزه با دستکاری شدید بشر در طبیعت روز به روز به نابودی محیط زیست خود نزدیک می­شود.

مطالعات اتنوبوتانی در فضا و زمان، از تحقیقات باستانشناسی (Archaeological) در مورد نقش گیاهان در تمدن های باستان گرفته تا «مهندسی­زیستی» (Bioengineering) محصولات جدید، گسترده است. علاوه بر این، اتنوبوتانی محدود به جوامع غیرصنعتی یا غیرشهری نیست. در حقیقت ، سازگاری مشترک گیاهان و فرهنگ های انسانی در زمینه شهرنشینی و جهانی سازی در قرن بیستم و بیست­و­یکم تغییر کرده و شاید نیز تشدید شده باشد. با این حال ، فرهنگ های بومی و غیر غربی نقش مهمی در اتنوبوتانی بازی می کنند و در گذشته چنین تصور می­شد که آنها دانش بی ارزش زیست محیطی محلی بوده اند که طی قرن ها یا حتی هزاره ها با تعامل محیط زیست (زندگی) آنها به دست آمده است(https://www.newworldencyclopedia.org/entry/Ethnobotany).

اتنومدیسین (Ethnomedicine) زیرمجموعه ای از انسان شناسی پزشکی است که به مطالعه داروهای سنتی می­پردازد. این مطالعات نه تنها در برگیرنده مطالبی است که در منابع قدیمی ذکر شده به عنوان مثال طب سنتی چینی، بلکه همچنین شامل تجربیاتی است که طی قرن ها از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است. در حالی که تمرکز مطالعات این قسمت از دانش پزشکی اغلب درک بومی و استفاده از داروهای سنتی است، این امر به عنوان محرک دیگری برای تحقیقات در کشف و توسعه دارو می باشد.

اتنوبوتانی و کشاورزی:

 کشاورزی ممکن است به عنوان انتخاب تحت تأثیر فرهنگ گیاهانی با ویژگیهای خاص ژنتیکی که مورد نظر انسانها برای ایجاد گیاهان اهلی یا محصولات است ، تعریف شود.

اتنوبوتانی از دو طریق به درک کشاورزی کمک می کند:

1. با آشکار کردن راه های ایجاد گیاهان تغییر یافته ژنتیکی برای اهداف انسانی.

2. با توصیف و توضیح روشهای مختلفی که می توان همین محصول را تولید کرد ، چه برای منافع اقتصادی ، میل به عملکرد پایدار ، و یا اهداف فرهنگی خاص دیگر.

امروزه متخصصین کشاورزی در پی اهلی کردن گیاهان بومی و تکثیر و پرورش آنها هستند. همچنین کاشت گیاهان وحشی در باغات و فضاهای سبز، رفته رفته متداول می­شود از جمله گیاهان اسانس­داری چون روزماری، آویشن

مردم­گیاهشناسی باستانی (Archaeoethnobotany)

 دیرین­مردم­گیاهشناسی (paleoethnobotany)

این نوع مطالعه ارتباط نزدیک با اتنوبوتانی دارد و بدون درک محیط زیست از محیط های مدرن بدون در نظر گرفتن تاریخچه محیط زیست که اغلب شامل مداخلات انسانی ماقبل تاریخ است دشوار است.

تاریخ اهلی سازی ذرت دانه غلات (که معمولاً “ذرت” نامیده می شود) مورد توجه خاص باستان شناسان است. برخی تصور می کنند این فرآیند از 7،500 تا 12،000 سال پیش آغاز شده است. شواهد ژنتیکی اخیر نشان می دهد که اهلی شدن ذرت 9000 سال پیش در مکزیک مرکزی ، شاید در ارتفاعات بین اوخاکا و جالیسکو اتفاق افتاده است. بقایای باستان شناسی لپه های ذرت اولیه که در غار Guila Naquitz در دره Oaxaca یافت شده است ، تقریباً 6،250 سال قدمت دارد. قدیمی ترین لپه از غارهای نزدیک Tehuacan ، Puebla ، تقریباً به 2750 سال قبل از میلاد مسیح تعلق دارد.

امروزه اهمیت اتنوبوتانی چند برابر است. مطالعه تولید مواد غذایی بومی و دانش دارویی محلی (local medicinal knowledge) ممکن است پیامدهای عملی برای توسعه کشاورزی پایدار (Sustainable agriculture) و کشف داروهای جدید داشته باشد. اتنوبوتانی همچنین آگاهی از ارتباط بین تنوع زیستی (Biodiversity) و تنوع فرهنگی (cultural diversity) و همچنین درک پیچیده از تأثیر متقابل (مفید و یا مخرب) گیاهان و انسان ها را به همراه داشته باشد.

Voeks R. 2017, Ethnobotany, Chapter March 2017, DOI: 10.1002/9781118786352.wbieg0300, Mode of Access: https://www.researchgate.net/publication/315383972

Ethnobotany, 2017, New World Encyclopedia Mode of Access: https://www.newworldencyclopedia.org/entry/Ethnobotany

بزرگترین گل

گل بدبو:. بزرگترین گل بطور عامیانه که در حقیقت یک گل ­آذین بزرگ است.

یکی از بزرگترین گل ­آذین ها در میان گیاهان مربوط به گیاه «بد بو» یا «گیاه جسد» با نام علمی   Amorphophallus titanium (Becc.) Becc. ex Arcong. است. این گیاه در جنگل‌های وحشی استوایی سوماترا در کشور اندونزی می‌روید.همانطور که در شکل زیر  نشان داده شده است این گیاه دارای غده زیرزمینی است که می تواند وزن آن تا 75 کیلوگرم باشد. از این غده یک برگ مرکب چند بار شانه ای تولید می­شود که می تواند تا 6 متر بلندی داشته باشد. این برگ 9 تا 24 ماه عمر می کند و در طول عمر خود انرژی لازم برای غده جدید و بزرگتر را تأمین می کند. در فواصل نامنظم چندین ساله ، غده بجای برگ ، گل آذین عظیمی تولید می کند که می تواند بیش از 3 متر ارتفاع و 1.50 متر عرض داشته باشد.

گیاه Amorphallus titanum:

1- شکل کلی گیاه در مرحله گل­دهی که گل آذین بخوبی دیده می­شود؛ 2- مرحله رویشی گیاه (برگ منحصر بفرد)؛ 3- برشی از گل آذین چمچه؛ 4- بزرگنمایی قسمتی از میلچه که گل های نر در بالا و گل های ماده در پایین دیده می­شوند؛ 5- توده­های گرده (پولینی)؛ 6- گیاه در مرحله میوه دهی که با غده زیر زمینی آن قابل مشاهده است؛ п میوه ها؛ К غده (اقتباس ازتختجان، کتاب زندگی گیاهان، جلد 6، شکل269 ، ص479؛ Тахтаджян, 1982).

گیاهان دارویی مفید ضد بیماری­های ویروسی

الف -گیاهان اسانس دار تیره نعناییان از قبیل:

  1.   نعنا
  2. ریحان
  3. رزماری
  4. پونه کوهی
  5. مریم گلی
  6. بادرنجبویه

ب- همچنین از سایر تیره های گیاهی مثل سیر، رازیانه، آقطی،

ج- برخی از گیاهان تیره بقولات مثل شیرین بیان و گون گیاه خوراکی و دارویی ناخنک (اکلیل الملک) (Astragalus hamosus L.)

د- گیاهان طایفه آفتاب گردان

منابع

  1. Impressive Herbs with Antiviral Activity
https://www.healthline.com/nutrition/antiviral-herbs

آشنایی با زعفران وحشی ویژگی‌های ضد میکروبی عصاره

ویژگی‌های ضد میکروبی عصاره زعفران وحشی ( Crocus sativus var. haussknechtii Boiss. and Reut. ex Maw)

چکیده
   زعفران یکی از مهم­ترین گیاهان اقتصادی دنیا است که کاربرد دارویی فراوانی نیز دارد. سرده زعفران (Crocus L.) با حدود 90 گونه از تیره زنبقیان (Iridaceae) در نیمکره شمالی، به­ویژه غرب آسیا و ایران پراکندگی دارد. تحقیق حاضر به‌منظور بررسی فعالیت ضد میکروبی عصاره قسمت­های مختلف از زعفران مزروعی (C. sativus var. haussknechtii) از قبیل پوشش­بُنه، بُنه، گل­پوش و کلاله­ی واریته­ای بر روی برخی میکروارگانیسم­های بیماری‌زا (Bacillus cereus, Enterococcus faecalis, Escherichia coli, Pseudomonas fluorescens, Salmonella typhimurium, Staphylococcus aureus) می­باشد. نمونه­های گیاهی مورد نظر از چهار رویش­گاه مختلف استان کرمانشاه جمع‌آوری و در هرباریوم دانشگاه رازی کرمانشاه شناسایی گردید. پس از آماده‌سازی مواد خام گیاهی، عصاره‌‌ الکلی 4 قسمت مختلف این گیاهان (گل­پوش، کلاله، غده و پوشش­غده) به روش خیساندن (ماسراسیون) استخراج شد. آزمایشات میکروبی با استفاده از روش حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) در دو غلظت (128/0) میکروگرم در میلی‌لیتر (μg.ml-1) و (512/0) میکروگرم در میلی‌لیتر (μg.ml-1) به شیوه‌ی میکرو براث دایلوشن تعیین گردید. نتایج حاصل به کمک آزمون­های آماری نشان داد که ارتباط معناداری (001/0<p) بین افزایش غلظت عصاره­های الکلی گل­پوش این گیاه و قطر هاله عدم رشد وجود دارد. بدین ترتیب که عصاره متانولی گل­پوش نسبت به باکتری­های انترکوک ( 128/0) میکروگرم در میلی‌لیتر (μg.ml-1) و در سالمونلاواستاف ائورئوس (512/0) میکروگرم در میلی‌لیتر، اثر بازدارندگی دارد. بر اساس یافته­های این تحقیق عصاره الکلی قسمت­های مختلف واریته­ای زعفران مزروعی غیر از گل‌پوش (که خاصیت نسبتاً خوبی از خود نشان­داد)، خاصیت ضدمیکروبی از خود نشان ندادند. به این ترتیب گل‌پوش این نوع زعفران وحشی می­تواند کاندیدای مناسبی برای بررسی­های آزمایشگاهی باشد و جداسازی ترکیبات فعال موجود در آن برای دستیابی به داروهای ضد میکروبی، پیشنهاد می­شود.
کلیدواژه ها
عصاره؛ زعفران؛ فعالیت ضد باکتری؛ گل‌پوش؛ کلاله؛ کرمانشاه
موضوعات
فرآوری، صنایع غذایی و بیوشیمی
عنوان مقاله [English]
The Antimicrobial properties of extracts in ( Crocus sativus var. haussknechtii Boiss. and Reut. ex Maw)
نویسندگان [English]
Seid Meghdad Hashemi1؛ Seid Mohamad Maassoumi2؛ Hamid Reza Gasempour3
1MS.c. Department of Biology, Faculty of Science, Razi University
2Assistant Professor, Department of Biology, Faculty of Science, Razi University
3Associate Professor, Department of Biology, Faculty of Science, Razi University
چکیده [English]
Saffron is one of the most important economic plants in the world that also has many pharmaceutical applications. Genus Crocus L. (Saffron) with about 90 species of the Iridaceae family in the northern hemisphere, especially in West Asia and Iran are scattered. The present study was to investigate the antimicrobial activity of extracts of various parts such as cover of corm, corm, perianth and stigma of the variety of saffron (C. sativus var. Haussknechtii) on some pathogenic microorganisms (Bacillus cereus, Enterococcus faecalis, Escherichia coli , Pseudomonas fluorescens, Salmonella typhimurium, Staphylococcus aureus) extrusion. Plant specimens were collected from four different habitats of Kermanshah province and then were identified in the herbarium of Razi University. After preparing raw plant extract four different parts of the plants (cover of corm, corm, perianth, stigma) by soaking (maceration) were extracted. Microbial tests using minimum inhibitory concentration (MIC) of the broth micro-dilution method were determined. The results of analysis by statistical tests showed a significant correlation (001/0 <p) the increase in the concentration of alcoholic extracts there perianth saffron and inhibition zone diameter. Thus, Perianth methanol extract in Enterococcus (0/128) g ml, Salmonella and Staphylococcus (0/512) g ml has inhibitory effects against bacteria. Based on the findings of non-alcoholic extracts of different parts of a flower in this plant did not show antimicrobial properties. Thus perianth these wild saffron may be a good candidate for laboratory tests and isolation of active ingredients to achieve antimicrobial drugs, it is recommended.
کلیدواژه ها [English]
antibacterial activity, extract, Kermanshah, Perianth, Saffron, Stigma
مراجع

Azami, L., Babapour, A., and Garechahi, M., 2012. Antimicrobial Effect of aqueous extract of saffron petals on some of food-borne bacterial pathogen. Journal of Food Hygiene 2 (5): 63–74.

Escribano, J., Rios, I., and Fernandez, J.A., 1999. Isolation and cytotoxic properties of a novel glycoconjugate from corms of saffron plant (Crocus sativus L.).Biochimica et Biophysica Acta 1426: 217–222.

Fekrat, H. 2003. The application of crocin and saffron. Ethanol- extractable components in formulation of. Health care and beauty care products. Acta Horticulturae (ISHS) 650: 365–368.

Fernandez, J.A. 2006. Anticancer properties of saffron, Crocus sativus Linn. Advances in Phytomedicine  313–330.

Hammer, K.A., Carson C.F., and Riley T.V. 1999. Antimicrobial activity of essential oils and other plant extracts. Journal of Applied Microbiology 86 (6): 985–990.

Hashemi, S., Ghasempour H., and Masoumi S.M. 2012. Pollen morphology and evaluation of antimicrobial properties of wild saffron of Crocus, MSc. Dissertation, Razi University, Kermanshah, Iran. 98 p. (In Persian with English Summery).

Heatley, N.G. 1944. A Method for the assay of Penicillin. Biochemistry Journal 38: 61-65.

Kyanbakht S.A. 2008. A systematic review on pharmacology of saffron and its active constituents. Journal of Medicinal Plants 7 (28): 1–27.

Masoumi, S.M. 2001. Introduction of Edible Wild Plants of Kermanshah Province and Suggested Methods of Cooking and Eating.  Kowsar Publications, Kermanshah, Iran. 175 p.

Marla, S.R., Sreedevi, K., and Thomas, A. 2012. Antibacterial Property of Crocus sativus L. Research and Reviews : Journal of Herbal Science. New Delhi, India. 1 (1).

Mathew, B. 1999. Botany, Taxonomy and Cytology of Crocus sativus L. and its Allies; Amsterdam: Harwood Academic Publishers. pp. 19–30.

Mudasir, A.Mir., Rajesh, T.S., Rameashkannan, M.V., Riyaz, A.Pala., and Muthu Balaji, R. 2011. A Comparative study of phytochemical analysis and antimicrobial properties of stigmas and stamens of saffron (Crocus sativus L.) found in Kashmir. International Journal of Applied Biology and Pharmaceutical Technology 11 (6): 35–38.

Nassaro, F., Fratianni, F., De Martino, L., Coppola R., and De Feo, V. 2013. Effect of essentials pathogenic bacteria, pharmaceuticals 6 (2): 1451-1474.

Gandomi Nasrabadi, L., Azami Sarokelaei, A., Misaghi, A., Abbaszadeh, S., Shariatifar, N., and Tayyar Hashtjin, N. 2012. Study of antibacterial activity of aqueous and alcoholic extract of saffron petals of some bacteria in the food pathogens. Journal of Medicinal Plants 2 (42): 189-196.

Razavi, B.M., Imenshahidi, M., Abnous, K., and Hosseinzadeh, H. 2014. Cardiovascular effects of saffron and its active constituents: A Review Article Saffron Agronomy and Tecnology  1 (1): 313.

Saxena, R.B. 2010. Botany, taxonomy and cytology of Crocus sativus series. An International Quarterly Journal of Research in Ayurveda 31 (3): 374–381.

Vahidi, H., Kamalinejad, M., Sedaghati, N. 2002. Antimicrobial properties of Crocus sativus L. Iranian Journal of Pharmacology Research 1: 33–35.

منبع: http://saffron.torbath.ac.ir/article_50900_5066.html